یادداشت|تنها صداست که می‌ماند

دکتر محمد جوروند، مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان، به مناسبت ۱۲ آبان سالگشت درگذشت بهمن علاءالدین معروف به مسعود بختیاری در یادداشتی نوشت: 

 صدای ابریشمین استاد مسعود بختیاری موهبت خداوند است که با تمرین به پختگی رسید و بر فراز زاگرس برنشست. پیشتر شنیده بودیم که استاد بنان دارای صدایی ابریشمین است. اگر پس از بنان این عنوان را بخواهیم به کسی بدهیم، یقینا استاد صدای ماندگار زاگرس استاد مسعود بختیاری است. او علاوه بر آنکه موسیقی را به تمام و کمال می‌شناخت و بر هفت دستگاه موسیقی تسلط کامل داشت در انتخاب اشعار پرمحتوا نیز هوشمندانه عمل می‌کرد.

لحن نرم و مهربان او همراه با گزینش ترانه‌های محلی و احیای دوباره آنها و خلق ترانه‌های جدید همه و همه شگفتانه‌های این استاد بود. شما با شنیدن ترانه‌های او از جان و جهان برمی‌خیزید اینکه گاه او را شاعر زاگرس می‌خوانند و گاه او را شاعر ترانه‌های ایلیاتی بی‌سبب نیست اما زاگرس او و ایل بزرگش ریشه در آسمان دارند. به همین سبب است که ترانه‌هایش ماندگار و صدای شگفت‌انگیزش در جان آشیان می‌سازد.

او آنگاه که از چشمان زیبای محبوب خویش که در هیچ ایل و تباری مانندشان پیدا نمی‌شود ترانه می‌خواند بدون تردید معشوق او معشوقی اثیری و دست‌نیافتنی است. او زیبایی تمامی دختران را یکجا در چشمان معشوق خویش می‌بیند و هستی مادی را به عالم معنا پیوند می‌دهد. فهم و درک درست او از شعر مزید علت است. او می‌داند اشعار را در چه دستگاهی و با چه لحن و آوایی بخواند تا شنونده را مسحور خویش سازد.

پس از او خوانندگان دیگری ظهور کردند اما هیچ‌کدام نتوانستند بر نام بلندش سایه بیفکنند اما یقینا در کنار هر سیمرغی پرندگان دیگری نیز بال زدنشان در آسمان تماشایی است. صدای استاد مسعود بختیاری از لابه‌لای کوه‌ها و دشت‌های بختیاری سر برآورد اما اینک به‌عنوان صدای ماندگار ایران بزرگ در کنار اساتید نامدار موسیقی ایران مانند شجریان و بنان خواهد درخشید.

آیا وقت آن نرسیده است که مسعودی دیگر در آسمان هنر موسیقی ظهور کند؟ من اگرچه بر حسب برآوردهایم از این بابت کمی ناامیدم، اما خدا را چه دیده‌اید؛ به‌ناگاه صدایی از دره‌ها و دشت‌های بختیاری سر بر خواهد آورد و همه را شگفت خواهد کرد و ما نیز دست برآریم و دعایی بکنیم.